مقایسۀ سبک اِسناد در دانش‏آموزان پسر نابینا و بینا

مقدمه: هدف اصلی این پژوهش مقایسه سبک‏های اسنادی دانش‏آموزان (پسر) نابینا و بینای شهرستان اردبیل بوده است. روش این تحقیق از نوع کاربردی و روش انجام آن زمینه‏ای است. جامعه آماری برای وصول به هدف پژوهش، از کلیه دانش­­آموزانی که در سال تحصیلی90-1389 در مدارس استثنایی، عادی و همچنین تلفیقی شهرستان اردبیل مشغول به تحصیل بودند، 36 نفر دانش­آموز پسر(18 نفر بینا و 18 نفر نابینا) با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. در این پژوهش برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه سبک­های اسناد (ASQ) استفاده شده است. و داده­های پژوهشی با تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته­ها:نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که بین سبک اسنادی گروه اصلی و گروه گواه تفاوت معنادار است. بحث و نتیجه گیری: بین سبک اسناد دانش­آموزان بینا و نابینا در مؤلفه­های درونی- بیرونی، ناپایدار- پایدار و کلی- جزئی تفاوت معنی­داری وجود دارد، بدین معنی که سبک اسنادی در دانش­­آموزان نابینا بیشتر به صورت بیرونی، پایدار و کلی و در دانش­آموزان بینا بیشتر درونی، ناپایدار و جزئی است. با توجه به یافته‏های این‏تحقیق، به کارگرفتن راهبردهای مؤثر برای تغییر دادن اسنادهای بیرونی به اسنادهای درونی در افراد نابینا جهت سازگاری بهتر از پیشنهادهای این تحقیق می­باشد.